بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی که نباشی همه جا زمخت می شود وویران .

وخانه از عطش محبت خالی  .

وگلواژه های شادی وطرب بر لبان ادمیزاد خشک

وعطر گل یاس دیگر تمام می شود

سایه ها هر لحظه کوتاهتر

وشبنم صمیمیت در پرتوی از گرمای جدایی تبخیر

ودیوارهای خانه چون هیولاهای ایستاده در قبر

وتو نباشی بابا دلگیر

وبچه ها همه زمینگیر

وپنجره ها هم دیگر باتو سخن نمی گویند

وفضای توهم در همه جا گسترده

غربت بوی چندش اورش را در همه جا می پراکند

وعزلت دامن همه ما را می گیرد

احسان کوچ کرده ومی رود

شقاوت چه اسان از در می اید

روشنایی چراغها هم از غمت می لرزند

وهرم سوزان دوریت بند دلمان را از هم می گسلد

وتو مادری وزنی از نسل حوای پاک ونیالوده دامن

ایستاده بر بزرگراه ادمیت

بادستانی نشانه رفته  به معراج

که مرد از دامن زن به معراج می رود.

حمید (به مناسبت روز زن ومادر)